Gerard Kerlen werd geboren in 1890. Voor zijn baan als politiefunctionaris was hij militair in Nederland-Indië. Hij was daar opgeklommen tot luitenant-kolonel en commandant van het Eerste Garnizoensbataljon van Atjeh, een Indonesische provincie waar het Nederlandse leger in die tijd op gewelddadige wijze overheerste. In 1938 stopte Kerlen als militair, waarna hij terugkeerde naar Nederland. Daar werd hij in juni 1940 NSB-lid en in 1942 hoofdcommissaris van de Utrechtse politie. Samen met zijn tweede vrouw Alida van Yperen en zijn zoontje Jopie woonde Kerlen in Utrecht aan het Willemsplantsoen, niet ver van het hoofdbureau aan het Paardenveld. Ook echtgenote Alida was een fanatiek NSB-lid en Jopie genoot een pro-Duitse opvoeding. Kerlen had ook nog een dochter uit een eerder huwelijk, waar hij geen contact meer mee had. Alida had twee dochters uit een eerder huwelijk, waarvan één juist anti-NSB was en in Ede woonde. Onder Kerlens leiding groeide het aantal NSB'ers bij de Utrechtse politie. Hij was onder andere eindverantwoordelijk voor het verloop van de Jodenvervolging in Utrecht. Agenten die niet mee wilden werken aan de Jodenvervolging werden hard aangepakt door Kerlen. De meesten werkten daarna uiteindelijk toch maar mee. Slechts 23 agenten weigerden alsnog met gevaar voor eigen leven, en doken vervolgens onder.

Door zijn toewijding aan de Duitse bezetter kwam Gerard Kerlen al snel in het vizier van het verzet. Het was uiteindelijk Truus van Lier van de verzetsgroep CS-6 die hem te grazen nam. Kerlens moord werd al snel breed uitgemeten in de kranten, zijn moordenaar was tenslotte nog onbekend en op vrije voeten. Ook kreeg hij een grootse uitvaart, waarbij  prominente NSB'ers en Duitsers aanwezig waren, zoals Hans Albinn Rauter (SS-baas in Nederland) en Anton Mussert (NSB-leider).