Op de gevel zie je de portretten van een rijtje Utrechtse hoogleraren. Het zou knap zijn als je ze zou herkennen. De namen zullen je misschien wel iets zeggen. Veel straten of gebouwen zijn naar ze vernoemd.

• Christophorus Buys Ballot (1817-1890): wis- en natuurkundige en oprichter van het KNMI
• Franciscus Cornelis Donders (1818-1889): geneeskundige, arts en grondlegger van het oogheelkundig onderzoek
• Gisbertus Voetius (1589-1676): theoloog
• Antonius Matthaeus (1601-1654): rechtsgeleerde
• Willem van der Straten (1593-1681): geneeskundige, arts en stichter van de geneeskundige kliniek in Utrecht
• Arnold Drakenborch (1684-1748): latinist en filosoof
• Philip Willem van Heusde (1778-1839): filosoof en stichter van de Socratische school in Utrecht
• Jodocus Heringa (1765-1840): godgeleerde en rector magnificus
• Gerardus Johannes Mulder (1802-1890): wis- en natuurkundige, grondlegger van het moderne scheikundeonderwijs
• A.C. Holtius (1786-1861): rechtsgeleerde, kenner van het Romeinse recht en het handelsrecht

Een andere plek waar portretten van hoogleraren hangen is de Senaatszaal. De Senaatszaal was een ruimte waarin hoogleraren vergaderden, onder toezicht van de rector magnificus. De onderwerpen betroffen met name het onderwijs en onderzoek, de onderwijsvoorzieningen en studentenaangelegenheden.

Sinds 2017 hangen er ook portretten van vrouwelijke hoogleraren in het Academiegebouw, in zaal 1636 (het oprichtingsjaar van de universiteit). De portretten zijn geplaatst tijdens het Johanna Westerdijkjaar. Johanna Westerdijk werd in 1917 de eerste Nederlandse vrouwelijke hoogleraar, en wel aan de universiteit van Utrecht, waar zij toen haar oratie (een toespraak) hield.

Het gebouw heeft 19 kamers en zalen en een bijzonder interieur, zoals dit glas-in-loodraam met Sint-Maarten, de patroonheilige van Utrecht. Het Academiegebouw geeft ook interessante rondleidingen in het pand, zie https://www.uu.nl

Vijf studenten hebben een heldhaftige verzetsdaad gepleegd in 1942. In het Academiegebouw werden toen de gegevens van studenten bewaard. De studenten besloten deze te verbranden om zo het systematisch afvoeren van studenten te voorkomen. Het Hermesbeeldje in de gang, links na binnenkomst, herinnert daar nog aan: het mist een been, dat bij deze brand gesmolten is.