Een fragment uit het verhaal "Een Plek om te Verdwijnen" door Floor Tinga uit het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen".

14.22 uur

Er klinkt geritsel in de struiken. Daar heb je hem, de hongerige vos. Snel duik ik weg achter de boom. Ik lig plat op de grond. Dode takjes prikken in mijn wang. De vos komt dichterbij. Straks word ik aan flarden gescheurd. Niemand die het doorheeft. niemand. 

Ze zonnen en zoenen. Ik hou mijn adem in. 

Daar ga ik. 

14.23 uur

Het liep anders. Ik ben niet opgegeten door een vos. Het geritsel vloog net luid kwetterend weg. 

Langzaam kom ik overeind. Ik veeg een pluk aarde van mijn voorhoofd. Misschien kan ik hier blijven, terwijl de rest naar Frankrijk gaat. Dan bouw ik een hut en vang vis in de rivier. Zalm of forel. Als dat hier zwemt. Desnoods vang ik een ganzenbordgans. Die zijn hier genoeg. 

Ik leun tegen de boom die te dik is om te omhelzen. Ik sluit mijn ogen en hoor alleen het zachte geruis van de bladeren boven mij. 

Ben je benieuwd naar het hele verhaal? Bestel dan het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen" in de webwinkel van de vereniging Oud-Utrecht.