"Een Gek Huis" door Maria Postema

Een fragment uit het verhaal "Een Gek Huis" door Maria Postema uit het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen".

Met open mond neemt Willem de benedenverdieping in zich op. Ook binnen is alles wit, grijs en zwart met rode, blauwe en gele strepen en vlakken erdoorheen. ‘Hebben de kinderen een eigen kapstok?’ vraagt hij. 

‘Ja, bij jullie niet?’ reageert Hanneke verbaasd. 

Willem schudt zijn hoofd. 

‘We hebben hier in de gang ook allemaal een eigen laatje voor onze spulletjes,’ zegt Hanneke. ‘En kijk, daar is het atelier van meneer Rietveld.’ 

Willem vangt een glimp op van een stoel die uit een blauwe en een rode plank lijkt te bestaan, verbonden door zwarte latjes met gele uiteindes. Heel anders dan de zware leunstoelen bij hem thuis. 

‘Ik mag hem vaak helpen met klusjes. Vegen en opruimen en dingen natekenen. Misschien word ik later ook wel architect,’ vertelt Hanneke trots. Ze trekt aan een houten greep, waardoor er opeens een deur openschuift. ‘We zijn eigenlijk altijd boven,’ legt ze uit. 

Willem loopt achter Hanneke aan de zwartgeverfde trap op, en dan staan ze in een grote, open ruimte. Overal zijn ramen en de vloer bestaat – natuurlijk – uit gekleurde vlakken: zwart, rood en… 

‘Niet op het wit lopen!’ roept Hanneke net voordat Willem zijn voet op een wit gedeelte wil zetten. ‘Dan wordt het vies. Je moet eroverheen springen.’

Ben je benieuwd naar het hele verhaal? Bestel dan het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen" in de webwinkel van de vereniging Oud-Utrecht.