Een fragment uit het verhaal "De Spoken van het Stadhuis" door Marco Kunst uit het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen".

Achter me voel ik het huis. Het leeft. Fluitend giert de wind langs de dakgoten. De vloeren en deuren kraken, de schoorstenen suizen en er stijgen vreemde geuren op, zwaar en dampend, als de adem van een slapend dier. Het stadhuis van Utrecht is geen vriendelijk dier. Aan de buitenkant ziet het er nog best aardig uit, maar het is een monster en ik sta in zijn bek.

We wonen hier nu een week, papa is burgemeester van de stad geworden, maar ik verdwaal nog iedere dag. Het stadhuis van Utrecht is niet zomaar een groot huis. Eigenlijk is het een rijtje gebouwen dat met treetjes, trappetjes en gangen met elkaar verbonden is. Sommige kamers zijn wel vijfhonderd jaar oud, andere kamers lijken nieuw. Er zijn hoekjes waar rekken met speren staan, kasten waarvan de poten leeuwenkoppen zijn en er hangen wandkleden waarop bloedige veldslagen zijn uitgebeeld.

Ben je benieuwd naar het hele verhaal? Bestel dan het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen" in de webwinkel van de vereniging Oud-Utrecht.