Een fragment uit het verhaal "De Dieren" door Annet Schaap uit het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen".

Meestal zijn de dieren druk met zichzelf, hun veren, hun eitjes, hun eten. Maar vanmiddag kijken ze hem allemaal aan, alsof ze hem nog kennen. 

Vogels gaan heel dicht bij de tralies zitten – hij kan ze zomaar aanraken. Cavia’s komen zijn vingers besnuffelen en knijpen hun kraaloogjes toe. Wij zijn er, piepen ze. Wij zijn 

er wel. Onder de bossen stug haar voelt hij hun warme lijfjes kloppen.

Zelfs de Vlaamse reus, die zich anders altijd verstopt, huppelt log naar het hek en laat zich strelen. Lange halen, snuffelt hij. Langzaam, van kop naar kont. 

De jongen doet het.

Lekker. Je aait goed, zeg.

‘Dank je,’ zegt de jongen.

Trouwens, zegt het grote konijn. Zomaar een vraag: je hebt je buskaart bij je?

‘Eh…’ De jongen voelt in zijn zak. ‘Ja.’

Mooi zo. Iets lager, ja, daar. En je weet welke bus je moet nemen?

‘De drie, en bij Centraal overstappen op de elf,’ zegt de jongen automatisch. ‘Hoezo?’

Nee, niks. Lange halen maken. Heerlijk.

Hij aait veertjes en vachten vanmiddag. Geen dier schrikt van hem weg.

Ben je benieuwd naar het hele verhaal? Bestel dan het boek "De Spoken van het Stadhuis, en andere Utrechtse verhalen" in de webwinkel van de vereniging Oud-Utrecht.