Op dit portret staat Anna Maria afgebeeld met Rembrandt van Rijn en Jacob Backer, allebei zeventiende-eeuwse schilders. Bij Anna Maria is een uil toegevoegd, het symbool van wijsheid.

Haar werk Opuscula Hebraea Graeca Latina et Gallica, prosaica et metrica werd in 1648 gepubliceerd en enkele keren herdrukt (1650, 1652, 1723, 1749). In dit werk verdedigt zij haar standpunt waarom vrouwen naar de universiteit zouden moeten kunnen.

Een gedicht dat Anna over Utrecht schreef:

O Utreght, lieve Stadt hoe soud ick U vergeeten
Almosten ver van U mijn dagen sijn versleten
Tien mael op eenen dagh verhef ik uwen stadt
Die soo mijn oordeel lijt et al te boven gaet
Want doen mijn trurigh herdt denckt aen die werde sielen
Die doen ic afschijt nam, mijn om het herte vielen,
Dan vlight mijn ziel daer heen en volght den sterken bant
Die al mijn toghten bint aen 't lieve

Dit gedicht is ook op een muur te vinden bij de Magdalenastraat. Zie https://straatpoezie.nl/gedicht/o-utreght-lieve-stadt-hoe-soudick-u-vergeeten/

Meer dan wat Anna Maria bereikt heeft, kon ze in haar tijd niet bereiken. Ze was een wandelende encyclopedie, maar werd ook als geleerde bloedserieus genomen. Voor vrouwen in Nederland en Europa was en is ze een rolmodel. Utrecht kan trots op haar zijn.

Tegenwoordig zijn de tijden veranderd. Vrouwen kunnen gelukkig naar de universiteit. Toch is in 2021 nog geen kwart van de hoogleraren vrouw. Volgens voorspellingen zal de man-vrouwverdeling pas in 2042 gelijk zijn. Inclusiviteit blijkt belangrijk: daarom heeft de Utrechtse universiteit haar vrouwennetwerk, gesteund door de Universiteit Utrecht. Dit platform heeft als doel (gender)diversiteit onder wetenschappelijk en hoger bestuurlijk personeel te vergroten.