Op 10 februari 1917 hield Johanna Westerdijk  haar oratie aan de universiteit van Utrecht als eerste vrouwelijke hoogleraar van Nederland. Sinds haar aanstelling zette ze zich in voor vrouwelijke studenten. Zo nam ze bij voorkeur vrouwelijke studenten aan in haar laboratorium. Van de 56 studenten die bij haar promoveerden was de helft vrouw.

Johanna heeft  geen gemakkelijke loopbaan gehad. Door een onjuiste vooropleiding mocht ze niet promoveren in Nederland. In München mocht dit wel, maar was het een probleem dat ze een vrouw was. Toen ze eenmaal haar positie had verkregen, nam ze zichzelf voor om nooit iemand uit te sluiten. 'Heb je het ergens anders moeilijk? Kom dan maar bij mij werken.'

Vrouwen werden lang het 'derde geslacht' genoemd. Schimmels werden ook lang gezien als derderangs, onder dieren en planten. Vaak waren ze geassocieerd met de onderwereld, heksen en kabouters. Maar Westerdijk haalde schimmels uit het donker en liet zien dat zonder schimmels de wereld dood gaat.

Het onderzoek van Westerdijk blijft belangrijk. Schimmels spelen een belangrijke rol bij het oplossen van grote maatschappelijke problemen als antibiotica-resistentie, de uitputting van fossiele brandstoffen en mislukte oogsten door plantenziekten. Wat dat laatste betreft: 25 procent van alle oogsten gaat verloren door plantenziekten, waaronder schimmels. Om de wereldbevolking te kunnen voeden, is onderzoek naar en het voorkomen van plantenziekten nog steeds actueel en belangwekkend.

Maar ook blijft Westerdijk een voorbeeld voor vrouwen in de wetenschap. De helft van de studenten is vrouw, maar slechts 18 procent is vrouwelijk hoogleraar. Hier is nog een groot gat te dichten de komende jaren.