Unie van Utrecht: 'klop klop'
IJsselbrug
Unie van Utrecht: 'klop klop'
IJsselbrug
‘Overdag is het druk op de straat, maar als de avond valt en de straten er verlaten bij liggen, ga ik aan het werk. Een ‘klopje’ noemen ze mij: ik klop aan op deuren waar katholieke gezinnen wonen. Zo stel ik iedereen op de hoogte van de plek waar de katholieke eredienst zal plaatsvinden. Dit moet in het geheim, want de katholieke eredienst is verboden sinds de calvinisten onze oude kerk hebben ingenomen. Wat zijn de rollen omgedraaid! Vanavond komen we bijeen in de schuilkerk aan de Havenstraat. Je zou het pand op nummer x zo voorbijlopen, maar als je eenmaal binnen bent, kan alle pracht en praal van de kerk je niet ontgaan. Ik hoop dat we snel weer terug mogen naar onze vertrouwde Sint-Nicolaaskerk. We hoeven niet te rekenen op hulp van Willem van Oranje, die na zijn huwelijk met Anna van Egmond heer van IJsselstein is geworden; ook hij is bijgedraaid. Eerst was hij tegen de hervorming en nu steunt hij juist de protestanten.’
Het duurt even voordat de Reformatie haar intrede doet in IJsselstein, maar dan nemen op 6 december 1577 calvinisten de oude kerk van IJsselstein in bezit. Beelden en altaren worden verwijderd en de katholieken zijn genoodzaakt om hun erediensten in het geheim plaats te laten vinden. Ze moeten uitwijken naar plekken als schuren en zolders van woonhuizen. De 'kerken' die ze daar opzetten, worden schuilkerken genoemd. Een van die schuilkerken stond in de Havenstraat. De boodschappers die de katholieke dorpsgenoten informeerden over deze geheime bijenkomsten worden ‘klopjes’ genoemd; Maria Hendriks was één van hen.
