Het Spoorwegmuseum was aanvankelijk een gewoon station, station Maliebaan, op het traject Amsterdam-Amersfoort. In 1939 werd het gesloten, al deed het nog wel dienst als rangeer- en goederenstation. Tot 1949 was het ook het depot voor gevonden voor- werpen: spullen die reizigers bij het uitstappen per ongeluk in de trein lieten liggen. Paraplu’s, tassen, boeken, noem maar op.

In de Tweede Wereldoorlog gebruikten de Duitsers het Maliebaanstation voor het transport van Joden naar kamp Westerbork. Het Joods monument bij de ingang van het museum herinnert nog aan die trieste geschiedenis. Van de ruim zestienhonderd mensen die tussen 1942 en 1943 werden gedeporteerd keerden er slechts vierhonderd terug.

In 1954 opende het Spoorwegmuseum haar deuren. Het oude station werd helemaal teruggebracht in de oorspronkelijke staat. De neoclassicistische gevel doet een beetje denken aan een tempel uit de klassieke oudheid.

Het museum werd uitgebreid met een kapperszaak afkomstig van station Dordrecht Centraal, en een koninklijke wachtkamer, overgebracht van het vroegere Staatsspoor in Den Haag. Verder vind je er natuurlijk een uitgebreide collectie locomotieven, treinstellen, modeltreinen en voorwerpen die met het spoor te maken hebben. En er is een replica te zien van de Arend, de oudste stoomlocomotief van Nederland.

Een van de spectaculairste attracties van het Spoorwegmuseum is de Vuurproef. Je stapt terug in de tijd en wordt meegenomen in tweehonderd jaar spoorgeschiedenis.

Tekst: Mathijs Meinderts