Meer dan 1200 Utrechtse Joden overleefden de Tweede Wereldoorlog niet. Zij werden vervolgd en gedeporteerd, het merendeel van deze groep werd hier op transport gezet naar doorgangskamp Westerbork. Het Maliebaanstation werd tijdens de Tweede Wereldoorlog hoofdzakelijk gebruikt voor deportaties. De Nederlandse Spoorwegen speelden een grote rol bij de deportaties van Nederlandse Joden. Tussen juli 1942 en september 1944 werden 102.000 Joden en enkele honderden Roma en Sinti per trein vanuit Nederland, via Westerbork, naar de vernietigingskampen gebracht. De NS stelde de dienstregelingen voor de transporten op, en Nederlands personeel reed de treinen tot de Duitse grens. De kosten werden door de NS bij de Duitse bezetter gedeclareerd. De NS collaboreerde dus op grote schaal, en ook in Utrecht werd Joden op transport gesteld. Tegelijkertijd was er ook sprake van verzetsacties van spoorwegpersoneel en was er in september 1944 een landelijke spoorwegstaking, die duurde tot de Bevrijding.

Iets verderop, in de Johan van Oldenbarneveltlaan, staat een monument voor de Joodse slachtoffers van de Holocaust uit Utrecht. Voor de gedenkmuur met de 1239 namen van de omgekomen slachtoffers staat een bronzen kunstwerk. Het is een Minjan met een Sjofar, een ramshoorn. Een Minjan is een groep van tien mannen, die zijn nodig om een Joodse bijeenkomst of viering mogelijk te maken. De voorste man leest de anderen voor uit een Thora. Sjofar is Hebreeuws voor ramshoorn, het symbool van hoop bij treurige gebeurtenissen. Het monument is gemaakt door de Joods-Georgische kunstenaar Amiran Djanashvili.

organisationsHeader