Een van de mooiste – en duurste – lanen van Utrecht is de Maliebaan, een brede laan omzoomd met bomen. In de monumentale panden wonen ook gezinnen, maar er zitten vooral chique (advocaten)kantoren in. Op nummer 40 vind je het Aartsbisschoppelijk Paleis, oorspronkelijk gebouwd als villa voor spoorwegdirecteur Hermanus Ameshof.

De Maliebaan is in de zeventiende eeuw aangelegd om het maliespel te spelen, waarbij een houten bal met een houten hamer op een lange baan tussen twee palen moest worden geslagen. Met het aan- leggen van de baan hoopte het bestuur de stad aantrekkelijk te maken voor studenten. Jongeren vonden Utrecht namelijk maar saai.

Toen het maliespel uit de mode raakte, werd de Maliebaan voor andere doeleinden gebruikt. Voor paardenraces, bijvoorbeeld. Verder het was een fijne plek om op warme zomerdagen in de koelte van de bomen een wan- deling te maken.

Maar hoe mooi de Maliebaan ook was (en nog steeds is), er zit ook een lelijke kant aan. In de Tweede Wereldoorlog had de NSB, de Nationaal Socialistische Beweging, er haar hoofdkwartier. De NSB van leider Antoon Mussert werkte samen met nazi-Duitsland. Hij hield er dezelfde ideeën op na als Hitler, die droomde van een groot rijk waarin geen plaats was voor Joden, homoseksuelen, Roma en Sinti.

Tegelijkertijd waren er op diezelfde Maliebaan verzetsgroepen actief. Studenten van het Kindercomité hebben veel Joodse kinderen het leven gered.

Gelukkig ligt die tijd nu ver achter ons. Tegenwoordig wordt op de Maliebaan jaarlijks de piekenkermis gehouden, waarbij alle attracties één piek kosten. Een groter verschil met de Tweede Wereldoorlog is nauwelijks denkbaar.

Tekst: Mathijs Meinderts