De stad moest worden uitgebreid met nieuwe wijken. En een van die wijken was Kanaleneiland, gebouwd tussen het Amsterdam-Rijnkanaal en het Merwedekanaal. Het moest een moderne woonwijk worden die onderdak bood aan maar liefst dertigduizend mensen.

De omvang van het project vroeg om een snelle manier van bouwen. Er werden eengezins- en vooral flatwoningen uit de grond gestampt, in een zichzelf herhalend patroon, alsof ze gestempeld waren. Die stempel- structuur kun je van bovenaf nog steeds goed zien.

Doordat er in de hoogte werd gebouwd, bleef er genoeg ruimte over voor groen, en er werden volop rozenstruiken geplant. Kanaleneiland werd daardoor ook wel liefkozend Rozeneiland genoemd. Maar de rozen verdwe- nen en de samenstelling van de bevolking veranderde. Omdat er weinig laagbouw was, verhuisden de mensen die het konden betalen op een ge- geven moment naar andere plekken in de stad.

Lange tijd was Kanaleneiland vaak negatief in het nieuws: het was niet langer de droomwijk van weleer. Maar er werd – en wordt – aan gewerkt. De huizen kregen een opknapbeurt en de vele initiatieven van organisaties en wijkbewoners maken Kanaleneiland langzaam maar zeker weer een buurt waar het prettig is om te wonen en te spelen.

Tekst: Mathijs Meinderts