De keurige heer op de afbeelding was eigenlijk helemaal geen keurige oudere meneer. Je kijkt naar de ruige communistische timmerman Henk van Oosten in een meesterlijke vermomming. Voor de oorlog was Van Oosten al communist en een belangrijk partijlid in de regionale tak van de CPN, de communistische partij in Nederland. Tijdens de oorlog transformeerde Van Oosten in Meneer Pieterse. Meneer Pieterse hield zich bezig met het onderbrengen en verzorgen van onderduikers. Onderduikers verplaatsten zich vaak. Of ze konden niet te lang op hun adres blijven, of iemand kreeg ze in de gaten, of ze waren al ontdekt, en zo waren er nog veel meer redenen om te moeten verkassen. Maar niet alleen hadden onderduikers voortdurend adressen nodig, ze ontvingen ook geen voedselbonnen. Die waren wel nodig om te overleven en moesten dus geregeld worden. Die al dan niet vervalste voedselbonnen moesten vervolgens ook weer naar de juiste adressen gebracht worden. Ook dit deed meneer Pieterse. Tot slot verborg hij zelf onderduikers in zijn eigen huis, een huis dat je bijna een geheim huis zou kunnen noemen. Achter Springweg 78 en 80 bevond zich een eeuwenoud huisje, zonder huisnummer, en niet zichtbaar vanaf de straat. Het stond op het binnenterrein van Springweg 78. In dit huis woonde Van Oosten, zijn dochter woonde in het huis waar het binnenterrein bij hoorde. Als meneer Pieterse nam de verzetsman soms ondergedoken kinderen mee naar zijn huis, zodat ze even ongedwongen en onopvallend buiten konden spelen en konden ontsnappen aan de benauwdheid van het onderduiken. Het werkte. Zowel meneer Pieterse als de onderduikers overleefden de oorlog. Bij de Bevrijding schoor meneer Pieterse zijn puntbaardje af en nam hij afscheid van zijn bolhoed, wandelstok en brilletje. De ruige Henk van Oosten was terug.

organisationsHeader