Bij heksenvervolgingen denken we vaak aan de middeleeuwen, maar de meeste verbrandingen of verdrinkingen vonden plaats in de vroegmoderne tijd, zo eind 16e eeuw en begin 17e eeuw. Meestal was het proces niet eerlijk. Oudewater gaf de beschuldigden echter een kans om zich te laten wegen en zo te bewijzen dat ze geen heks waren, die weegschaal heet de Heksenwaag. Maar waarom werd een vrouw gewogen als ze verdacht werd van hekserij? Een heks vloog op een bezemsteel en moest daarom licht zijn. Op een weegschaal kon aangetoond worden of de beschuldigde vrouw inderdaad licht genoeg was om een heks te zijn. Als een vrouw zwaar genoeg was voor haar lengte en lichaamsbouw, kreeg ze een certificaat mee waarin stond dat ze geen heks was. Daarmee kon ze veilig terug naar huis. Een zelfde soort test werd uitgevoerd met water, helaas was dit een veel pijnlijkere proef. De beschuldigde vrouw werd met vastgebonden handen en voeten in het water gegooid. Als ze een heks was, was ze licht genoeg om te blijven drijven. De heks zou daarna verbrand worden als straf. Wie geen heks was zou zinken en dus onschuldig zijn. Maar tegen die tijd was de vrouw al verdronken en dus alsnog gestorven.

organisationsHeader