Hoe zag de Amsterdamsestraatweg er in de jaren 1938-1939 uit?
De Amsterdamsestraatweg maakt deel uit van de Route Impériale II, de weg van Parijs naar Amsterdam, die in 1813 op bevel van Napoleon Bonaparte werd aangelegd. De straat heeft in de loop der jaren onderdak geboden aan vele bedrijven, waaronder C. Jamin, een snoepwinkel gerund door de Grim dames, en "'t oude mannetje", waar klanten drie spijkers konden kopen. Ook was er een winkel genaamd Het Banierhuis, dat bekend stond om de slagzin "Betaal het in zes keer, bij het Banierhuis kost het geen cent méér!". G. van Kuijk verkocht rieten manden op nummer 569 voordat Th. van Eijndthoven het overnam met zijn boekwinkel in 1976. Na Eijndthovens pensionering opende Wim van Scharenburg de "Uurwerkboetiek Wim en Toos" op die locatie, die uiteindelijk het Museum van Zuilen werd van 2009 tot 2019. De St. Ludgeruskerk en pastorie bevonden zich op nummer 573, terwijl J.M.J. Röben huishoudtextiel verkocht in de hoekwinkel aan de overkant van de straat, die uiteindelijk een Hubo doe-het-zelfwinkel werd. De Amsterdamsestraatweg was ook de thuisbasis van een scala aan andere bedrijven, waaronder: een bakkerij, een slagerij, een chocoladewinkel, een zelfbedieningswinkel, een drogisterij, een sigaren- en verfwinkel, een kapperszaak, een radio-, elektronica- en fietsenwinkel, een kruidenier, een dansschool, een judoschool, een uitgeverij een textiel- en tabakswinkel, een melkwinkel, een groente- en fruitwinkel, een motorhandel en een kapsalon. Op 907 zat de nering van Joh. M. van Slagmaat, die onder de naam ‘Wasscherij De Lelie’ actief was met een grote ‘stoom wasch- en strijkinrichting’. Op het terrein achter ‘De Lelie’ werd vele jaren de kermis van Zuilen gehouden. Tot slot zat aan deze straat één van de eerste automatieken, een snackbar dus, van Zuilen.

Het Merwedekanaal, dat werd geopend in 1892, werd in 1951 verbreed en uitgebreid en omgedoopt tot het Amsterdam-Rijnkanaal. Verschillende huizen en bedrijven, waaronder de stal van Visscher en de bakkerij van Straus Sr., werden gesloopt om ruimte te maken voor de uitbreiding van de Demkafabriek. Het gebied was ook de thuisbasis van de garage van Hendrik van der Vaart, die ooit de kruidenierswinkel van zijn vader was. Café Van Marchal, later omgedoopt tot Wouters en vervolgens Verhoef, was het eerste clubhuis van voetbalclub Elinkwijk. Andere bedrijven waren onder andere een melkwinkel, een coöperatieve supermarkt, een groentewinkel, een bakkerij, een tabakswinkel, een herenkapsalon en een fietsenwinkel. Het Groene Kruis en apotheek Elinkwijk waren ook in het gebied gevestigd. Het monumentale pand van notaris J.A.M. Koch werd in 1938 gebouwd door aannemer Avezaat, waarbij architect Ir. G.M. Leeuwenberg het project begeleidde. Koch's zoon, Jan Willem, volgde hem op als notaris.

Uiteraard kan het Julianapark niet vergeten worden. Het begon ooit als de Tuin van Kol, van de heer Kol, en is in 1929 uiteindelijk overgekocht door de gemeente Utrecht, met als voorwaarde het gebied minimaal honderd jaar een park moest blijven. Het park is nog voor de Tweede Wereldoorlog uitgebreid via een werkloosheidproject voor jonge werklozen. Ook had het park vroeger een muziektent, die in de jaren vijftig is afgebroken.

Lees op deze, deze, deze, deze en deze plekken meer over het vijfdelige verhaal achter de Amsterdamsestraatweg.