Als ik boven op de Dom kom...’ Zo nu en dan strooit het carillon vanaf de Domtoren de klanken van het ‘volkslied van Utrecht’ uit over de stad. Maar wat weet je eigenlijk van de Dom? En van het Domplein?
Lang geleden bouwden de Romeinen op de plek waar nu het Domplein is een fort, een castel- lum. Ze noemden het Traiectum, Latijn voor ‘doorwaadbare plaats’. Het fort lag namelijk precies waar de Vecht zich van de Rijn afsplitste.
De Romeinen vertrokken, maar het fort bleef – en bood honderden jaren later bescherming aan Willibrord, een missionaris uit Engeland die vanuit Utrecht het christendom ging verspreiden. Zijn standbeeld vind je op het Janskerkhof.
Utrecht groeide in de middeleeuwen uit tot een belangrijke plaats met een machtige bisschop aan het hoofd, en mocht zich vanaf 1122 een echte stad noemen. In dat jaar kreeg Utrecht namelijk stadsrechten vanwege zijn belangrijke positie. De Domkerk en de 112 meter hoge Domtoren herinneren nog aan deze bloeiperiode. Aanvankelijk waren de kerk en de toren met el- kaar verbonden, tot in 1674 een razende storm het middenstuk omverblies. Het is een klein wonder dat de toren overeind is blijven staan.
Tot in de negentiende eeuw bleven er resten van het ingestorte deel van de kerk liggen. Rond het Domplein en de Domtoren spraken in het verleden mannen met elkaar af. In het geheim, want in die tijd was het verboden om seks te hebben met iemand van hetzelfde geslacht. Gelukkig is dat nu niet meer zo. Het homomonument in de bestrating van het plein laat weten: vandaag. homoseksualiteit. mannen en vrouwen kiezen in vrijheid.
Het Domplein is ook de plek waar op 4 mei de doden uit de Tweede Wereldoorlog worden herdacht. Er worden twee minuten stilte gehouden en er wordt een krans gelegd bij de vrouw met de fakkel, een standbeeld van Corinne Franzén-Heslenfeld. Wil je meer weten over de geschiedenis van het Domplein? Dan is een bezoek aan de historische attractie domunder (Onder de Dom) een aanrader.

Tekst: Mathijs Meinderts